ความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเหมือน

มีเพื่อนส่งข้อมูลมาให้แต่คัดลอกลงไม่ได้ก็เลยต้องจิ้มดีดกันต่อไปคะเพื่อคุณแม่ของพวกเรา
เรื่องจริงมีอยู่ว่า..สมัยก่อนพงษ์เทพษ์ กระโดนชำนาญศฺลปินเพลงเพื่อชีวิต
แกอยู่ในป่า...กันกับเพื่อน5-6 คน
ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกันล่าสัตว์ป่า...มาทำอาหาร
วันหนึ่งเป็นเวรของคุณพงษ์เทพษ์
แกก็คว้าปืนยาว...สะพายบ่า..เดินเข้าป่าไป
อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพษ์ คือแกงเนื้อลิง...
พอเดินเข้าไปได้สักพัก.
เห็นลิงตัวหนึ่ง...นั่งอยู่บนต้นไม้หันหลังให้...
แกรีบยกปืนประทับบ่า..ยิงเปรี้ยง...ไปที่ตังลิง
เหตุการณ์!!!แปลกประหลาดใจได้เกิดขึ้น...
ปกติพอลิงถูกยิง...จะหล่นตุ๊บ...จากต้นไม้ทันที...
แต่ลิงตัวนี้...นั่งจับกิ่งไม้เฉย...ไม่หล่นลงมา...
จะว่ายิงไม่ถูก...ก็ไม่น่าเป็นไปได้...
เพราะคุณพงษ์เทพษ์ ... แกยิงปืนแม่น...ระยะแค่นี้
เป้าขนาดนี้...ไม่มีพลาดแน่นอน!!!
ในขณกำลังสงสัยอยู่นั้น...ลิงตัวที่ถูกยิง...
ก็ร้องโหยหวน!!!เสียงดังมาก...ฝูงลิงที่แยกย้ายกัน
ออกหากินบริเวณใกล้ๆ...ต่างวิ่งแห่กันเข้ามาหา
ลิงที่ถูกยิง...แล้วร้องโหยหวน!!!เหมือนกันหมด...
คุณพงษ์เทพษ์ แกตกใจ.... ยืนตกตะลึง...ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น...
สักครู่...ยิงที่ถูกยิงโยนวัตถุเล็กๆ...สีดำชิ้นหนึ่ง...ให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุด..
แล้วก็หล่นตุ๊บ!
ลงมาจากต้นไม้...คุณพงษ์เทพษ์ รีบวิ่งไปดู...
ลิงที่ถูกยิงเข้าที่หลัง...ทะลุหน้าอก...เลือดแดงฉาน...เต็มตัว...
คุณพงษ์เทพษ์เห็นแล้ว...ต้องเบือนหน้าหนี
ลิงที่ตกลงมา...เป็นลิงแม่ลูกอ่อน...ขณะถูกยิง!!!เธอกำลัง...
ให้นมลูก...
ลูกตัวน้อยกำลังดูดนมอย่างมีความสุข...ทันทีที่ถูกยิง...
ถ้าเป็นลิงตัวอื่น...จะหล่นตุ๊บ...ลงจากต้นไม้...แต่...
แม่ลิงตัวนี้...ยังหล่นไม่ได้... ยังตายไม่ได้...
เพราะ...
เธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ... คือ...
รักษาชีวิตลูกน้อย...ให้พ้นอันตราย...
เธอกัดฟัน...โหนกิ่งไม้ไว้...
แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ...(เลือดไหลหยดเป็นทาง)
พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด...
ตะโกนสุดเสียง...ร้องเรียก.ฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ.
แล้วฝากฝัง...ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ
...
หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว...มองดูลูกถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว...แน่ใจว่า..
ลูกปลอดภัยแล้ว...
จึงหลับตา...แล้วหล่นลงมา...ตาย..คุณพงเทพษ์...ก้มหน้ามองลิงแล้วร้องไห้...
เพราะที่เบ้าตาของลิง...มีหยดน้ำใสๆกำลังไหลริน...
คุณพงเทพษ์...รีบเิดินกลับที่พัก...เอาปืนไปเผาๆๆๆๆๆๆทิ้ง
ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลยตลอดชีวิต.
และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่...ของแม่ลิง...ที่มีต่อลูกน้อย...
เป็นแรงบันดาลใจให้เขาแต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง...ชื่อว่า...
"ลิงทะโมน"...
เพื่อยกย่อง...เชิดคุณค่าความรัก...ที่แม่มีต่อลูก...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
แม่นะหรือ...คือผู้สร้าง ทุกสิ่งอันยิ่งใหญ่...
คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา
...
คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
กลุ้มเรื่องทุกข์
คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรรษา
คือคนปลอบเมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว
+++
เป็นสายฝนคอยให้ลูกสดชื่น
เป็นผ้าฝืนคอยห่มให้เพื่อคลายหนาว
เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
เป็นบันได...ไต่ดาว ลูกก้าวไป
เป็นคุณครูผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดังใจ
จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี...
สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
พระคุณแม่ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย.
อย่าลืมก่อนนอนคืนนี้ กอดแม่-พ่อสักครั้งหากท่านยังมีโอกาส...
ด้วยรักและปรารถนาดีอย่างยิ่ง
อาจารย์กัญจนา เตชะอุด

video แนะนำวิธีแทรก youtube ลงในบทความครับ